poem

PERTIWIKU TELAH USANG
bumi pertiwikutelah usang
berlumurkan darah maksiat
berharumkan minuman racun
pujian syetan syahdu mengiang

ilmu dunia menjamur
meracuni benih-benih bangsa
merenggut moral pertiwi
hingga usang

menjelma bagai dewa surga
menyeret lamunan
akan surga dunia belaka
seolah tiada akhir

benih bangsa tak lagi harum
layu diterpa keegoisan
bahkan mati terkoyak zaman
kini pertiwi telah usag